صبح صادق

کوچه کوچه مدینه لبریز از
عطر و بوی محمّدی شده است
به تن شهر باز گشته حیات
غرق در رفت و آمدی شده است

دم به دم با دم مسیحایی
منتشر می‌کنی حقایق را
به دیار مدینه می‌بخشد
چشم‌های تو صبح صادق را

با شکوه تو تا هزاران سال
سرفراز است رایت شیعه
که به «قال الامامُ صادق»‌ها
زنده مانده هویت شیعه

لحظه لحظه زُراره‌پرور بود
یابن‌طاها! نبوغ چشمانت
شده صدها مفضّل و جابر
ریزه‌خوار فروغ چشمانت

در عروج الهی‌ات هر دم
جان تو شوق بندگی دارد
نیمۀ شب قنوت دستانت
درس عشق و پرندگی دارد

جهان نشسته سر سفره روایاتت

رسانده ام به حضور تو قلب عاشق را

دل رها شده از محنت خلایق را

 

دلی که پر زده تا آستان احسانت

که غرق نور اجابت کنی دقایق را

 

بر این کویر دل نیمه جان من، ای جان!

ببار جرعه ای از کوثر حقایق را

 

مرید صبح نگاه تو می برد از یاد

مگر ترنم «قال الامامُ صادق» را

 

نگاه لطف تو آقا به دل بها داده

و با رضای تو دارم رضای خالق را

 

تویی که ضامن صبح سعادتم هستی

تویی که روشنی هر عبادتم هستی