پارۀ تن اسلام

ای غزه! با هجوم ستم‌ها چه می‌کنی؟
ای زخمی از خیانت دنیا چه می‌کنی؟

ای غزه! پارۀ تن اسلام و مسلمین!
در روزگار جهل عرب‌ها چه می‌کنی؟

وقتی به رسم جاهلیت، باز کودکی
زنده به گور می‌شود اینجا چه می‌کنی؟

دیدم میان آتش و خون شعله می‌کشی
در تندباد حادثه اما چه می‌کنی؟

آه ای عقاب زخمی بین قفس اسیر
ای غزه! ای حقیقت تنها چه می‌کنی؟

ای سرزمین عشق و جهاد و مقاومت
در پاسخ سکوت و تماشا چه می‌کنی؟

فاطمهٔ دومین

با نور استجابت و ایمان عجین شدی
وقتی که با ولی خدا همنشین شدی
 
عطر بهشت در نفست موج می‌زند
حالا دگر تو بانوی خلدبرین شدی
 
زهرا که رفت دلخوشی از خانه رفته بود
تو آمدی و این همه شورآفرین شدی
 
بی‌شک برای مادری زینب و حسین
شایسته‌ای که فاطمهٔ دومین شدی...

دل‌های عاشقان جهان کربلای توست...

عشقت مرا دوباره از این جاده می‌برد
سخت است راه عشق ولی ساده می‌برد
 
پای پیاده آمدم و شوق وصل تو
من را اگر چه از نفس افتاده، می‌برد
 
دل‌های عاشقان جهان کربلای توست
نام تو را هر عاشق آزاده می‌برد
 
فریاد غربتت دل ما را تمام عمر
با کاروان نیزه از این جاده می‌برد
 
این جاده دیده قافله ی اشک و آه را
بر روی نیزه ها سر خورشید و ماه را
 
دیده‌ست در تلاطم طوفان بی‌کسی
یک کاروان بنفشه ی بی‌سرپناه را
 
آن شب که ماند یاس سه‌ساله میان راه
یک لحظه برنداشته از او نگاه را
 
در آخرین وداع غریبانه ی حرم
دیده عبور خواهری از قتلگاه را
 
در باغ نیست غیر گل اشک و ارغوان
داغی نشانده بر دل آلاله‌ها، خزان
 
اما گذشت هر چه که بود آن چهل غروب
برگشته سوی کرب و بلا باز کاروان
 
با کاروان غربت از این جاده آمدیم
ما را رسانده قافله ی تو به آسمان
 
حالا رسیده‌ایم و سحرگاه جمعه است
«عجل علی ظهورک یا صاحب الزمان»