شوق شهادت

یک‌باره از تعلق دنیا رها شدی
خاک تو پاک بود و چنین کیمیا شدی

در تو طلوع کرده یقین دوباره‌ای
از جنس نور بودی و محو خدا شدی

از بس که غرق چشمهٔ مهتاب شد دلت
دیدم تو را که قبلهٔ آیینه‌ها شدی

در چشم‌هات شوق شهادت چه دیدنی‌ست
آیینه‌دار حضرت خون خدا شدی

گفتی: «هزار جان گرامی فدای تو»
گفتی و عاشقانه برایش فدا شدی

هرگز نخواستی بدن تو کفن شود
آخر شهید بی‌کفن نینوا شدی

حتی سر تو از سر مولا جدا نشد
تا شام و کوفه همسفر نیزه‌ها شدی